هميشه سعي ميكنم در هنگام بحرانها خونسرد باشم.اما پس از گذشت بحران حتما در مورد علت و چرایی آن فكر ميكنم.شايد يك مثال ورزشي بد نباشد: كشورهایی هستند كه وقتي در مسابقاتي مي‌بازند، پس از پايان مسابقات كميته‌ای جهت بررسي علت شكست تشكيل مي‌دهند.بر اساس ان نتايج رهنمودهایی مي‌دهند و براساس رهنمودها عمل مي‌كنند.نتيجه آن مي‌شود كه در مسابقات بعدی با آمادگی خوبي ظاهر مي‌شوند.از طرف ديگر كشورهایی هستند كه با يك بُرد احساس ذوق مرگی مي‌كنند و با يك باخت، در يك دوره عالم و آدم را فحش مي‌دهندو اندك زمانی بعد دوباره فراموش مي‌كنند تا سری بعدي بازيها.
اتفاقي كه برای سايت گوگل افتاد را مي‌توان دو جور ارزيابي كرد:
1-باری ديگر يكي از مسئولين مربوطه سهوا يا عمدا اشتباه كرد و متاسفانه اين بار قرعه به نام گوگل افتاد.احتمالا ايشان جايگاه گوگل را چندان با اهميت نمي‌دانست.
2- اين وجه قضيه اندكی متفاوت است.اينجاست كه كمي نگران كننده مي‌شود. بياييم سعي كنيم اسير «تئوری توطئه» نشويم.خونسرد باشيم و فعلا تنها احتمالات گوناگون را سبك سنگين كنيم.حكم قطعي صادر نكنيم و با دقت اتفاقات اينده را اسكن كنيم.
چند چيز است كه فكر مرا به خود مشغول كرده.متاسفانه واكنش كشورهای اروپايي- و صد البته امريكا و اسراييل- در قضيه اتمي ايران دوستانه نبوده است.به تازگی صحبت از گزينه نظامی-به صورت محدود يا تمام عيار مي‌شود. از طرف ديگر بعضي از مسئولين داخل كشور 6 ماه اينده را برای كشورمان حساس گزارش مي كنند.اين مطالب را داشته باشيد.
هنگامی كه امريكا به عراق حمله كرد-در جنگ اخير- محدوديت‌های خاصي را برای خبرنگاران وضع كرد.هرچند انتقاداتي از جانب خبرنگاران انجام شد اما همه آنها اين محدوديتها را به دليل تامين منافع ملی امريكا پذيرفتند. طبعا هر كشوری در شرايط حساس امنيتي سعي مي‌كند كه بر روی رسانه‌های خود كنترل بيشتری داشته باشد.نفس ايجاد كنترل در اين لحظات حساس بركسي پوشيده نيست.اما بحث برسر ميزان اين كنترل و چگونگي اعمال ان است.
حال سوالی كه ذهن مرا به خودش مشغول كرده- البته اين شرايط اكنون بسيار بسيار بعيد و دور از ذهن مي‌رسد- اين است كه اگر خدای ناكرده كشور ما در شرايطی حساس -حساس‌تر از اكنون- قرار گيرد، طبعا محدوديتهایی برای رسانه‌ها اعمال مي‌شود.يكي از رسانه‌هايی كه در ذات خود كنترل‌ناپذير است اينترنت مي‌باشد.طبعا در آن شرايط كنترل بر روی اينترنت بسيار اهميت حياتي دارد.
حالا سوال اين است: آيا در آن شرايط ممكن است اينترنت بطور كلی قطع شود؟ اگر قطع شود بجز سروصدا كردن و عصباني شدن و … آيا مي‌توان با روشي منطقي و اصولی كاری كرد كه اين موضوع برطرف گردد؟بعبارت بهتر آيا ما بعنوان شهرواندن ايراني امكان قانوني برای حمايت از اينترنت را داريم؟ آيا در ان شرايط اينترنت برای هيچ‌كس اهميتي دارد كه قطع شدنش مهم باشد؟ ما بعنوان دوست‌داران اينترنت در ان زمان چگونه مي‌توانيم بدون نقض منافع ملي سعي كنيم كه از اينترنت حمايت كنيم؟ آيا اكنون راهكار يا روشي كه در چارچوب قوانين كشورمان باشد وجود دارد كه در آينده-اگر شرايط حساس شد- بتوانيم بازهم از اينترنت حمايت و پشتيباني كنيم؟ آيا …
اينها سوالات مهمی هستند كه اين روزها پس از قيلطرينگ اشتباهي گوگل بايد برای آنها دنبال پاسخي باشيم.شايد اكنون و شايد هم در آينده اين سوالات پاسخ درخوری نداشته باشند، اما انسان دورانديش در زمان سلامت، بايد خود را آموزش دهد تا در هنگام وقوع ناگهانی زلزله غافلگير نشود و رفتارهایی هيجانی كه منجر به بدتر شدن اوضاع مي‌شود از خود بروز ندهد.
كمي بيانديشيم!
Digg/mhmazidi
Flickr/mhmazidi
Myspace/mhmazidi
Facebook/mhmazidi
Virb/mhmazidi
Twitter/mhmazidi
YouTube/mhmazidi
Last.fm/mazidi
Del.icio.us/mhmazidi
Wikipedia/mhmazidi
GMail/mhmazidi
coComment/mhmazidi
Technorati/mhmazidi
MyBlogLog/mhmazidi
وب 2 
از زندگی said
آقای دکتر مزیدی عزیز
از برخورد عقلایی و دوراندیشانه تون لذت بردم. خوشحالم که همه را به چنین ملاحظاتی دعوت کردید. با سلام و ارادت
Mehran said
یه چیزی رو توجه کردین :
الان دو ساله که میگن ، 6 ماه آینده خیلی حساسه !!!
علیرضا said
فرض کنید جنگی اتفاق بیفته و باز فرض کنید که هیچ محدودیتی هم وضع نشه ، فکر می‌کنید می‌تونیم اینترنت را داشته باشیم.
نه! ساختار مخابراتی ایران آمادگی اون شرایط بحرانی را نداره. وقتی که قطع یه فیبر نوری کل اینترنت ایران را با مشکل مواجهه می‌کنه ، آی‌اس‌پی‌ها از لحاظ قانونی نمی‌تونن اینترنت ماهواره ای داشته باشن و وقتی در نظر بگیریم نخستین هدف در جنگ‌های مدرن ساختارهای مخابراتی است ، این پاسخ من منطقی خواهد بود.
afshinm said
من بیشتر اوقات به همین مساله فکر میکنم ولی زود موضوع رو عوض میکنم .موضوع ترسناکیست.جواب شما برای این سوالات چیه دکتر؟
مسعود said
من فكر ميكنم با توجه به شرايط فعلي در صورت وقوع حادثه كاري از دست كسي ساخته نيست نه در ايران در در هيچ جاي ديگه جهان اما نكته اينجاست كه اين مشكل با چه انگيزه اي بوجود مياد ؟طبعا وقتي خود سيستمي تصميم به محدوديت بگيره كاري ساخته نيست .
اما با توجه به زير ساخت كشور كه امكان جايگزين وجود نداره وعملا كسي هم دوست نداره تا سيستم اطلاع رساني خصوصي ومستقل گسترش پيدا كنه ديگه راه چاره يي وجود نخواهد داشت
امير said
مسلمآ در اون زمان نوعي فضايي خواص بر روابط اجتماعي حكمفرما ميشه
من از يه درگيري محدود حرف ميزنم وبرام فضايي بعد از درگيري مهمه، تو اين فضا خليي چيزها تهديد محسوب ميشه وگوگلم يكي ش! چون حرفو حديث پشتش زياده مثل اين سيستمم مپش كه بعضي از نقاط ايران مشكل داره مثل اصفهان !
متآسفانه روحيات مردم ايران خيلي متضاد شده واين ميزان درك متقابلو كم ميكنه
من خودمو در اقليت مبينم
شما رو نميدونم و بگم افتخارم نميكنم ابور بفرماييد
maryamss said
سلام.اول اینکه من فیدم رو درست کردم شما کامل میبینید؟دوم اینکه مسئله اینترنت و استفاده از اونو باید 3 تیکه کرد و براش فکری کرد.1- مسئله نداشتن امکانات درست و درمون مخابراتی و انتقال داده در ایران که فکر می کنم منشاء اون از بی توجهی خود مردم و مسئولین هست.یعنی خیلی ها نمی دونن ارزش اینترنت لاقل رای کشور جهان سومی مثل ما چقدر زیاده.خیلی ها هم متاسفانه به اینترنت مثل ماهواره نگاه می کنن و این خودش یه معضله.2-فیلتری که از جانب اون ور آبی ها صورت میگیره.من برام خیلی پیش اومده که می خواستم از مقاله های سایتی استفاده کنم یا لاقل کاتالوگ های محصولی رو ببینم و متاسفانه اجازه پیدا نکردم.خوب این مورد فکر میکنم فقط بر می گرده به سیاست مسولین ما.3-فیلترینگ خودمون که پدر همه رو در اورده و فکر می کنم علاوه بر مورد اول این هم به خودمون بر می گرده.اگر جنبشی شروع شه نه برای مبارزه صرفا برای توجیه کردن مسئولین که فیلتر کردن خیلی خیلی از سایت ها بی مورده و ربطی به براندازی نظام و فساد نداره.
maryamss said
برای مورد سوم فکر می کنم بشه کاری کرد و اون اینه که مثل حامیان محیط زیست یا حامیان جنبش زنان که برای خودشون سایت و وبلاگی دارن و خواسته هاشونو تو صفحاتشون عنوان می کنن و از بقیه کمک می خوان در مورد قیلطرینگ هم باید چنین کاری کرد.لاقلش اینه که یه کاری انجام شده.ببخشید من یا کامنت نمی ذارم یا اگه می ذارم اینقدر حرف میزنم که جبران میشه.موفق باشید