وب 2

مقدمه: تاكنون وبلاگ‌نويسان آی‌تی تنها به معرفی سايتها  و سرويسهای مختلف وب اكتفا مي‌كردند.اما با اينحال انتظارات انها برآورده نمي‌شد و تعداد كساني كه متوجه اهميت كاربرد يك سايت يا سرويس مي‌شدند و به سمت ان گرايش مي‌يافتند، در حد انتظار آنها نبود( يا لااقل برای من اينگونه بود). بهمين دليل چند وقتي است كه بنظرم رسيده تا برای حل اين مشكل بصورت «گروهی و كاملا باز» چاره‌انديشي كنيم.

اول از همه بگويم كه اكثر كسانی كه اين مطالب را مي‌خوانند از مشكلات بسيار زيادی كه بر سر راه كاربران وب ايرانی وجود دارد كاملا آگاهند؛ پس خواهش فراوان دارم كه نظرات كليشه‌ای هميشگی را در اين بحث‌ها وارد نكنيم: فلاني‌ها فرهنگ ندارند، فرهنگ پايين است؛ قيلطر فلان است، فلان فلان است و …. همه چيزهايي است كه مي‌دانيم هست و نيازی به يادآوری مجدد نيست. سعي كنيم در اين سلسله از مباحث، عينك بدبيني را از چشمان خود برداريم و با توجه به همين شرايط موجود راه‌حلهايي ارائه كنيم.

روش كار چنين است: يك موضوع به عنوان بحث هفته پيشنهاد مي‌شود.هر هفته مي‌توان بر روی يك موضوع فوكوس كرد.مي‌توان بيشتر يا كمتر اين كار را انجام داد، يعني هفته‌های متوالی روی يك مبحث؛ يا اينكه چند مبحث پيوسته كار كرد.نوشته‌هایی كه تحت عنوان بحث هفته ارائه مي‌شوند هر هفته پنج‌شنبه‌ها درج شده و بحث پيرامون آن تا پنج‌شنبه آينده در كامنتهای همان پست ادامه خواهند يافت.

اولين بحث: يكي از سرويسهای بسيار خوب وب، سايت اسكريبد است. با اينكه چندين بار در وبلاگستان( و چندبار در همين وبلاگ: اينجا را ببينيد) در مورد اسكريبد نوشته شد اما متاسفانه كمتر بدان توجه شد.من در اين مطلب پيشنهاد اصلی خودم را مطرح كردم.چندتن از وبلاگ‌نويسان آی‌تی در اين زمينه همراهی كردند، اما اين كار تبديل به يك حركت گروهی برای انتقال ebookهای فارسي پراكنده در وب- كه تقريبا همگي در فضای وب 1 هستند- به فضای وب 2  نشد.

حالا پيشنهاد مي‌كنم اولين بحث را بدين موضوع اختصاص دهيم: چگونه و با چه روشهایی مي‌توان موجب محبوبيت و جاافتادن سايت اسكريبد – يا نمونه‌های مشابه آن مثل docstoc – در بين كابران وب ايرانی – در همه شاخه‌های آن و نه فقط آی‌تی‌ – شد؟

بي‌ربط: كارتون گاليور يادتان مي‌آيد؟ آن موجود دوست‌داشتني روشنفكری كه هميشه منفي‌بافي مي‌كرد و تمام جملاتش با يك صدای تودماغی اينگونه شروع مي‌شد: «من مي‌دونم…». متاسفانه‌ اسمش يادم نيست. اما لطفا در اين سلسله از بحثها از متد او استفاده نكنيد  🙂

احتمالا همه شما با يكي از نازنين‌ترين چهره‌های وبلاگستان فارسي آشنا هستيد: آقای اولدفشن. شما را نمي‌دانم؛ اما من بارها حسرت خوردم كه ای كاش من هم مي‌توانستم آقای اولدفشن شوم. اين كار به نظرم محال مي‌آمد.اما اكنون اين امكان در اختيار همه ما هست. مواد لازم برای آقای اولدفشن شدن:

1- نازنين بودن.

2- داشتن منابع خوب برای تهيه عكسهايي نازنين.

3- داشتن زاویه دید (point of view) اولدفشنی.

مورد اول كه حل است.اكثر شما عزيزاني هستيد كه پتانسيل بالايي براي نازنين بودن داريد. مورد دوم را هم، من به شما مي‌دهم.

دو مكان وجود دارد كه مي‌توانيد تصاويری با همان كيفيت و زيبايي و در همان level آقای اولدفشن در انها بيابيد. من هربار كه به اين دوسايت سر مي‌زنم احساس مي‌كنم آن چندين نفر بسيار فعال در اين دو سايت – كه جمعا 20 نفری مي‌شوند- همگي ID های مختلفي هستند كه آقای اولدفشن ساخته تا خود را در پس آن آی‌دی‌ها پنهان كند؛ آخر چطور ممكن است اينقدر تصاوير غلظت اولدفشني داشته باشند؟! اين دو سايت عبارتند از :

الف – http://vi.sualize.us/ كه شما مي‌توانيد تصاوير اولدفشني بسياری را در اكانت من پيدا كنيد: http://vi.sualize.us/mhmazidi/

ب – ffffound : اين سايت فعلا امكان داشتن اكانت شخصی را به همگان نمي‌دهد.

مرحله سوم: داشتن ديد اولدفشني است. اين تقريبا سخت‌ترين و اساسي‌ترين و اصلي‌ترين قسمت ماجراست.چيزی كه آقای اولدفشن ما، پس از سالها مرارت و خون دل خوردن بدان رسيده است.اكنون شما نيز مي‌توانيد با تلاش و پشتكار خود – و با منابعي كه معرفي شد- اولدفشني ديگر شويد.  🙂

اگر اخبار مرتبط با وب را دنبال كرده باشيد احتمالا متوجه شده‌ايد كه پس از مدتها انتظار بالاخره سايت محبوب و معروف digg قسمتي مجزا تحت عنوان images ايجاد كرد. اكنون سوال اين است: اهميت اين مساله براي ما چيست؟

همانگونه كه مي‌دانيد، ديگ اكنون يكي از نقاط بسيار داغ اينترنت است.يك نوشته در ديگ مي‌تواند طوفاني ايجاد كند. تاكنون ديگ از سه بخش تشكيل شده بود: news – videos -podcasts. ما در قسمت ويديو و پادكست ضعيف بوديم و هستيم.همچنين در قسمت news بدليل تفاوت زباني نمي‌توانستيم چندان در ديگ موثر واقع شويم. اما images فرصتي طلايي است.

اگر بپذيريم كه يك عكس مي‌تواند گاه تا حد 1000 كلمه، حرف براي گفتن داشته باشد، آنگاه بخش «تصاوير ديگ» اهميتي فزاينده برای ما خواهد يافت. در همين مدت كم ، مي‌توان در قسمت تصاوير ديگ، عكسهايي را ديد كه در عرض كمتر از 3-4 روز 4000 يا حتي بيشتر امتياز گرفته‌اند و مراجعه‌كنندگان چندهزارتايي براي آن عكس بدنبال داشته‌اند.

تصور كنيد: بتوانيم عكسهايي از ايران در ديگ بگذاريم كه چنين موفقيتهايي را در پي داشته باشند. اين عكسها مي‌توانند بر روی ذهنيت انسان غربي- و به نوعي بر روی ذهن تمام كاربران اينترنت در سرتاسر دنيا – اثر ‌كنند و مي‌توانند بهتر از هزاران نوشته ذهنيت‌هاي غلط احتمالي آنها را تصحيح كنند و گاه گوشه‌هايي ناگفته و ناديده از زندگي ايراني را براي آنها بازگو كنند.

موضوعاتي كه مي‌توان از ايران امروز در ديگ قرار داد بسيارند: طبيعت ناب ايران، مردمان آن و بسياری چيزهاي ديگر.اين يك فرصت بسيار عالي براي عكاسان ايراني مي‌تواند باشد تا از طريق ديگ، قابليتهاي ناديده خود را به معرض ديد همگان بگذارند.

نكته مهم: البته در اين بين دقت به ظرائف زيادي لازم است. اينگونه نيست كه شما هرچيزی در قسمت تصاوير ديگ بگذاريد، كاربران ديگ همانند گله گوسفند به آن گرايش پيدا كنند.شما نياز داريد مدتي در ديگ فعال باشيد. ذائقه مخاطبان ديگ را تست كنيد و ظرافتهاي خاص آنها را دريابيد تا بعد بتوانيد بر اساس ميل و سليقه آنها يك پل و پيوند بين كارهای ايراني و مخاطبان ديگ بزنيد. پس صبور باشيد و چندان عجله‌اي براي خوراندن به زور محصولات خود، به كاربران ديگ نداشته باشيد.اول از همه ذائقه مخاطبان ديگ را كشف كنيد.

هشدار جدی: ديگ – و با شدت و غلظت بيشتر بخش جديد تصاوير آن – در حكم يك تيغ بينهايت تيز جراحي است. در هنگام لينك كردن يك تصوير در ديگ بسيار محتاط باشيد.بخصوص اگر آن تصوير بار سياسي داشته باشد. فراموش نكنيد يك تصوير بسيار ساده برای «احمد باطبي» چقدر گران تمام شد. در بخش تصاوير ديگ هركدام از ما ممكن است باطبي آينده شويم. پس يا عكسهاي با مضمون سياسي، در بخش تصاوير ديگ نگذاريد يا اگر اصرار به چنين كاری داريد متوجه عواقب -گاه بسيار گسترده -كارتان باشيد.بخصوص آنكه شرايط فعلي سياسي كشور ما به گونه‌اي است كه هر عكسي مي‌تواند براي كاربر غربي، بينهايت جذاب شود و اين يعني شروع دردسر براي همه ما.